Mijn laatste uitdaging dit jaar was een 3daagse MTB wedstrijd in Friesland.
Samen met mijn fietsmaat Jo vormde we het 'Quantium MTB Team'. Je moest als team starten, samen blijven en samen aankomen.
Op papier zag dit er een tof en mooi evenement uit maar ipv van een meerdaagse marathon werd het een survivaltocht, over beken, sloten, een pondje op, 2x voor een brug staan wachten en het erge vonden we die hekjes over. Ik heb ze niet geteld maar als ik zeg 50 dan zit ik er niet ver naast vrees ik. Ook de eerste dag was minder omdat het de hele nacht en ochtend geregend had en alles flink onder water stond.
We waren donderdag avond al vertrokken richting Friesland waar Jo een goed hotel had vastgelegd. Zo konden we vrijdag op een ontspannen manier deze wedstrijd beginnen. Vrijdag rond 11h naar de inschrijving in Dokkum om al ons materiaal (nummers, gps, enz.) af te halen. Er was een parking voorzien om onze wagen achter te laten en onze valiezen af te geven. Wel zien dat alles er in zat want deze verhuisde 3 dagen mee.
Dag 1: Eerst een proloog van 10km maar je moest direct verder met de rit van 60km. Toen zagen we al dat het een soep ging worden. Geen gps signaal. Iedereen reed in alle richtingen. Geen wegwijzers. De eersten kwamen plots niet als eerste binnen. Gevolg de eerste dag werd er geen klassement opgemaakt! 's avonds met het eten, snel zijn was de boodschap want tegen dat het halve peloton geweest was, eten op, ja die mensen hebben tot 23h moeten wachten om nog eten te krijgen. Er werd heel veel gepraat over deze wanorde en als het op dag 2 niet zou beteren, denk dat er veel naar huis zouden gaan.
Dag 2: Na een korte nacht, 150 tentjes op een wei, met twee in een
tentje, stil is het nooit, dus slapen ging niet zo goed. Een goed ontbijt, dat wel, brood en koffie was er genoeg. De start was voorzien om 8h30 en nu zou het een rit van 130km zijn. Het peloton weg en direct werd er stevig doorgefietst. Nu moet je
wel rekening houden met je partner want samen blijven was de boodschap. Zo ontstaan er groepjes en wat wel opviel was dat iedereen mekaar hiel. Het was ook belangrijk van samen te blijven want als iemand zijn gps niet werkte kon je rekenen op de andere. Ook door die beken en over de hekjes was het voor iedereen het beste en snelste samen te werken. Na 130km kwamen we terug in het tentenkamp. Ondertussen was de zon van de partij wat het zeker aangenaam maakte.
Dag 3: De langste van de drie. 155km maar het goede nieuws was de wind. Die was meer in het voordeel zodat er aan een hoog tempo soepel gereden kon worden. Uiteindelijk zijn we algemeen 23ste van de 141 aangekomen teams. De achterstand op de eersten was niet zoveel. Achter ons was het verschil veel meer. Dus hebben we dat weer goed gedaan.
Ondanks alles hebben we ons goed geamuseerd. De sfeer onder onder de atleten was tof. De organisatie heeft iedere dag geleerd uit de fouten en positief verbeterd. Het tentenkamp was iets speciaals. Zo hebben we Friesland op een andere manier leren kennen. Je moet het maar doen als organisatie. Voor de liefhebbers blijft dit
hopelijk bestaan. Voor ons? denk het niet want een wedstrijd is een wedstrijd en dit was meer sightseeing.
Voor mij zit het seizoen erop. Doe het nu een tijdje rustig aan. Even op adem komen want heb een mooi en zwaar jaartje gehad.
Troy is terug volop aan het zwemmen , er staan al enkele wedstrijden
op het programma. Hij ziet het volledig zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten